نحوه ی کار با رزین اپوکسی

بافندگی، سفالگری، موسیقی

خوشنویسی و فلزکاری می‌باشد. پورتال آسمونی در این بخش رزین اپوکسی

اطلاعات مفید و خواندنی در مورد تاریخ هنر ایرانی را برای شما عزیزان تهیه و تنظیم کرده است که در ادامه می خوانید.هنر ایران مستقل از مكان و زمان پیدایش منعكس كننده روحیه و تمایلات ایرانی ها می باشد نكته دیگری كه بنظر می رسد, تنوع آثار هنری است این امر نشان می دهد ایرانیان باستان , در مناطق مختلف مهارت های بالایی داشته اند.سیر تكاملی هنر ایرانی را در ریشه حوادث تاریخی این كشور می توان یافت. بنظر می رسد كه آب و هوای متفاوت ایران اثر خود را بر ساكنان اولیه این سرزمین در پیدایش هنرهای گوناگون در دوره های تاریخی گوناگون داشته است. كوهها , صحراها و پدیده طبیعی ایران هستند كه از میان آنها دسته های هنری گوناگون زمانهای قدیم به پا خواسته اند فلات ایران باقیمانده كوهای قدیمی محل سكنای آریانهای اولیه به قدمت ده هزار سال پیشین بوده است.خانه ها قدمتی بین ۶ تا ۸ هزار سال دارند. بقایای این آثار در دو دامنه كوه ایران با سلسله جبال البرز و زاگرس قرار دارند حفاری های باستان شناسان در این دو منطقه , آثار هنری بسیار مهمی مشتمل بر نقاشی های غارنشینان , لوازم خانه و ابزار فلزی , سفالی ابزار جنگی می باشد.

كوههای زاگرس مركز عشایر گوناگون بوده است.

بدون شك بیشتر عناصر فلزی هزاره دوم كه امروزه مشهود هستند در نواحی لرستان بوده است مقادیر متنابهی از این آثار در موزه فرهنگی باستانی لرستان در معرض دید قرار دارد دیگر منطقه كوهستانی ایران كه در تاریخ هنر ایران بسیار مهم می باشد و آثار هنری بسیار مهمی در دامنه آن پیدا شده ؛ سلسله جبال البرز می باشد. دامنه شمالی این رشته كوه , مازندران و گیلان , محل سكنای نژادهای قدیم ایران می باشد.ظروف فلزی اولیه از جنس مارلیك در تپه ای به همین نام در رودبار در منطقه گیلان , متعلق به سه هزار سال قبل از میلاد مسیح می باشد. این ظروف كه از طلا و نقره و فلز ساخته و آراسته شده اند , معرف نژادی هستند كه باستان شناسان اعتقاد دارند كه با گروه هند و اروپایی – مستقر در فلات ایران , امپراطوری قدرتمند مادها را در اول هزار قبل از میلاد پایه گذاری كردند.در كناره انتهایی صحرای ایران نزدیك كاشان – در ناحیه ای بنام سیالك , ردپای اولیه ساكن در نواحی مركزی ایران پیدا شده است سیالكها وسایل خود را از سنگ می ساختند و به تدریج از سنگ تیز استفاده كردند. ذوق هنری این مردم در كنده كاری های روی استخوان كه برای اولین بار انجام شده , نمایان است.

در ابتدای اولین هزاره قبل از مسیح , تفاوت زیادی بین

تمدن شمال غربی مثل قفقاز و نواحی شرقی آناتولی وجود داشت این دوره فرهنگی بعنوان تمدن اورارتو شناخته می شود. تحقیقات باستان شناسی در این زمینه , در نواحی مانند آذربایجان , اصفهان , شیراز و حومه تهران , شامل قلعه ها و استحكامات این تمدن , و آثار هنری ارزشمندی می باشد. یكی از قدیمی ترین آثار , اورارتو ؛ باقیمانده قلعه بسطام در اطراف دریاچه اورمیه در غرب آذربایجان شامل اتاقها , سرلاب ها , برج نگهبانی , و مغازه ها و سایر قسمتها می باشد. دو آسیاب آبی نیز كه با آب رودخانه نزدیك كار می كردند , كشف شده است.persian-art5در حفاری های این قلعه تاریخی كردبندهایی , حلقه های شیشه ای , مهرهای سفالی , و وسایل سفالی و جنگ افزارهای از سنگ های ریز سمبل ساكنین شمال غربی ایران بدست آمده است. مهمترین اثر كشف شده در این قلعه ؛ كتیبه بارست خط هیروگلیف است ,كه نشان می دهد تمدن اورارتو دارای حروف نوشتاری ویژه ای بوده اند.نكته جالبی كه در مطالعه هنر ایرانی بنظر می رسد این است كه , هنر ایران مستقل از مكان و زمان پیدایش منعكس كننده روحیه و تمایلات ایرانی ها می باشد نكته دیگری كه بنظر می رسد, تنوع آثار هنری است این امر نشان می دهد ایرانیان باستان , در مناطق مختلف مهارت های بالایی داشته اند.معماری در زمانهای مختلف از ابتدای عصر امپراطوری مادها از شكوه و عظمت بالایی برخوردار بوده و رو به پیشرفت گذاشت. در اواخر این مرحله تاریخی , معماری دوره اسلامی با تجهیزات و سلیقه ای به شیوه ساسانیان , از چنان جلوه ای برخوردار بود كه در دنیا كم نظیر می باشد. در همان زمان هنرمندان مسلمان ایرانی , طاق ها , دست نوشته های تزئینی و طرحهای رنگی بسیار متنوع باشكوهی در مناطق مذهبی ساخته و ایجاد كردند. پیشرفت سایر هنرها مانند كارهای فلزی , منسوجات , كارهای شیشه ای , نقاشی , سفالگری و سایر اثار هنری – ملی ایران , مدت زمانی به طول انجامید. گاهی اتفاقات تاریخی , جنگ , پیروزی , هجوم بیگانگان , انزوال و فرمانروایی پادشاهان , اتفاقات طبیعی , خشكسالی , قحطی و زلزله اثر خود را بر سیر و پیشرفت آثار هنری بجای گذاشت.جداول تاریخی به شناخت تاریخ اتفاقات هنری كشور , شكل گیری , تحول و توسعه آنها كمك می كند:۵ هزار سال قبل از مسیح ایرانیان كه این نسل كه زمستانها و تابستانها كوچ می كردند , شروع به ساخت خانه های سفالی كردند ابزارهای سنگی پیشرفت كرده و با افزودن قسمت هایی از جنس استخوان تكمیل شدند , وسایل خانه با رنگ های قرمز و مشكی رنگ شده و در آتش پخته می شدند.

در طی ۴۰۰۰ سال قبل از مسیح ساكنان زاگرس دهكده ها

را ساخته و به تدریج بصورت متراكم زندگی كردند و معماری ایجاد شد. ابزارهای جنگی در این مناطق همچنان از سنگ بود ولی در پایان این عصر شمشیر و خنجرهای فلزی , كتیبه ها با دست خط های اولیه ایلاهیس بوجود آمد.
بخش عمده هنرهای هزاره چهارم ایران به شدت تحت تاثیر بین النهرین قرار داشته است. هنر هزاره سوم ایلام، که در سیلک و سوسا یافت می‌‌شود، همچنین به سبک‌های بین النهرین نگاه می‌‌کند و این روند در هنرهای مشهور ایلام و اورارتو در هزاره دوم نیز ادامه دارد.در طول دوره هخامنشی (550-330) یک سبک متحد ظاهر می‌‌شود. هخامنشیان سبک برجسته ای ایجاد کرده اند که در آن مجسمه سازی به عنوان مجتمع‌های عظیم معماری مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. باقی مانده‌هایی از طرح کاخ‌های بزرگ، عظمت ایران و هنرمندان آن را در طول تاریخ نشان می‌‌دهد. هنرهای دوره ساسانی بسیار مهم هستند. آنها با اقتباس و گسترش سبک‌ها و تکنیک‌های هنری قبلی، پایتخت پتری را بازسازی کردند. آنها با ساخت یک قصر بزرگ که از سنگ آهک و آجر ساخته شده است، هنر معماری ایران را به اوج زیبایی خود رساندند. معماری ساسانی با سنگ‌های قیمتی مصنوعی تزئین شده و همچنین موزاییک‌های سنگی رنگی هنرهای بسیار زیبا و خاصی را پدید آورده اند.اساسا ایران دارای صنایع دستی متنوعی در هر شهر و روستا است، اما مردم هر منطقه دارای یک مهارت در ساخت یک یا دو نوع از صنایع دستی بوده و توریست‌هایی که از کشورهای مختلف به ایران می‌‌آیند، انواع مختلف کالاهای دست ساز ایرانی را پیدا می‌‌کنند که برایشان بسیار جالب و دلپذیر است.

با این حال، نوع کالاهای ارائه شده در بازار‌های سنتی

در حال حاضر مجموعه ای واقعی از صنایع دستی ایران را معرفی نمی کند. برخی از این محصولات منسوخ شده یا مانند پارچه‌های ابریشمی دستباف بسیار نادر و ارزشمند هستند. پارچه‌های ابریشمی تنها در یک یا دو کارگاه خاص تولید می‌‌شوند؛ به طوری که این مقدار تولید فقط برای موزه‌ها و نمایشگاه‌های بین المللی کافی است. با این وجود می‌‌توان گفت که صنایع دستی ایران هنوز هم توسط افرادی که علاقه مند هستند انجام می‌‌شود اما امروزه به سبب مشکلاتی که ممکن است وجود داشته باشد، هنرمندان این عرصه‌ها کمتر درخشیده  می‌‌شوند.موزه ملی ایران که شامل موزه باستان شناسی است، همراه با مجموعه باشکوه موزه اسلامی، مجموعه ای جذاب از هنر ایرانی را که پیش از حدود 7 هزار سال پیش ساخته شده اند را به مردمان جهان ارائه می‌‌دهد. موزه ابگیه یک نمایش فوق العاده از ظریف شیشه و سرامیک در یک ساختمان زیبا در اوایل قرن بیستم می‌‌باشد.

موزه‌های فرش نیز مشهور در سراسر جهان از قالی بافی

فارسی حمایت کرده و با نمایش فرش‌های زیبا و جدید که در کارگاه‌های کرمان، قم، تبریز، اصفهان و کاشان بافته شده اند از هنرهای ایرانی یاد می‌‌کنند. همچنین هنر مینیاتوری ایرانی و خوشنویسی دو هنر دیگر است که در آنها ایرانیان ازسایر مردم برترند و نمونه‌هایی از آنها در موزه رضا عباسی دیده می‌‌شود. موزه‌ها فقط یک انتخاب کوچک از مجموعه‌های افسانه ای و هنری ایران هستند که بیشتر آنها در تهران مورد بازدید قرار می‌‌گیرند.

هنر قالی بافی در ایران ریشه در فرهنگ و آداب و رسوم مردم و احساسات غریزی آنها دارد. بافندگان الگوهای زیبا را با تعداد زیادی رنگ ترکیب می‌‌کند و فرش‌هایی شبیه به باغ‌های ایرانی که پر از گیاهان و جانوران حیرت انگیز هستند، می‌‌سازند.
بخش اعظم آثار معمارى دورهٔ تيمورى امروزه از بين رفته است. از جمله بناهاى اين دوران، کاخ عظيمى است که تيمور در زادگاهش ”کش“ بنا کرد. بناى باشکوه ديگر مسجد بى‌بى‌خاتون در سمرقند است که در سال ۷۷۷ هجرى شمسى آغاز شده؛ اين مسجد هم‌اکنون ويران است. آرامگاه تيمور بناى ديگرى است که هنوز از آثار ارزشمند معمارى تاريخى سمرقند است. تيمور بيشتر به خراسان شمالي، يعنى سرزمين‌هاى جيحون، مرو، سمرقند، بخارا، توجه داشت و در محدودهٔ ايران آثار قابل‌توجهى باقى نيست. هنر اين بخش از ايران بزرگ که امروزه بعنوان آسياى ميانه شناخته مى‌شود، هنرى است ايراني؛ که پايه‌هاى آن توسط سامانيان و خوارزمشاهيان ريخته شد، و در دورهٔ سلجوقى مسير کمال را پيموده و در دورهٔ تيمور و تيموريان توسط هنرمندان شيراز و اصفهان به اوج کمال رسيده است.پس از مرگ تيمور در ۷۸۴ هـ . ش و به تخت نشستن شاهرخ، ايران خاورى يا به‌عبارتى تمام خراسان و کابل و هرات به تصرف وى در آمد.مدرسهٔ خرگرد بنايى بى‌نظير و يکدست است که در ۸۲۳ به‌پايان رسيد. بناى ديگر اين دوره بعقه شمس‌الدين در يزد است و نيز تربت شيخ جام و مسجد کالى تربت جام. از بناهاى مهم اين دوران مسجد گوهرشان است که بزرگ‌ترين بناى تاريخى دوران شاهرخ بشمار مى‌آيد، که در سال ۷۹۷ هـ در مشهد و در جوار حرم مطهر حضرت على بن موسى‌الرضا (ع) بنا شده است.بهترين طراحان و صنعت‌گران غرب و مرکز و جنوب ايران به خدمت تيموريان در آمدند و شرق و شمال ايران را از نظر معمارى غنى کردند.

• تبريز، مسجد کبود، 1465م، نيمکار
• تبريز، مسجد کبود، 1465م، نيمکار
• مسجد کبود تبريز از برجسته‌ترين پيشرفت‌هاى معمارى
• اين دوره است. اين مسجد از شاهکارهاى کاشى‌کارى
• رنگين و هنر تزئينى ايران در سدهٔ نهم هجرى است. اين
• اثر در زمين‌لرزه‌اى به سال ۸۴۴ هـ . ش ويران شد. معمار مسجد کبود بناب
• ر کتيبهٔ سردر، نعمت‌الله بن محمد بواب بوده است. اين مسجد در مجموع ۹ گنبد داشته است.
• مساجد دورهٔ تيمورى اصولاً بر مبناى پلان و طرح مساجد سلجوقى
• ساخته مى‌شدند؛ يعنى صحن مستطيل يا چهار ايوان و يک سرسراى
• گنبدى در پشت ايوان اصلى و مناره‌هايى در ايوان اصلي؛ مانند مسجد
• جامع تيمورلنگ در سمرقند، مسجد گوهرشاد در مشهد و ... .

در اواخر سدهٔ هشتم و نيمهٔ اول سدهٔ نهم، مساجد با پلان مرکزى بوجود آمدند و رواج يافتند. اين مساجد بدون صحن بودند و ايوان توخالى و عميق داشتند که مناره‌هاى حجيمى در طرفين آنها قرار داشتند. مساجد آرامگاهى سمرقند از اين نوع هستند.
قدیمی‌ترین فرش دنیا نمونه ای است از یک قالی ایرانی که قالیچه‌ای است با نقوش اصیل هخامنشی که در گور یخ‌زدهٔ یکی از فرمانروایان سکایی در درهٔ پازیریک در ۸۰ کیلومتری مغولستان بیرونی پیدا شده و قالی پازیریک نامیده می‌شود. پژوهشگران این قالی را از دست‌بافت‌های پارت‌ها یا مادها می‌دانند. قالی ایرانی از دیرباز معروف و مورد استفاده بوده. گزنفون تاریخ‌نگار یونانی در کتاب سیرت کوروش می‌نویسد: ایرانیان برای این‌که بسترشان نرم باشد قالیچه زیر بستر خود می‌گسترند.

نگارگری ایرانی

خاوران نامه مربوط به مکتب شیراز سدهٔ ۹ (تیموری) - سرهای شعله‌گون مشخصهٔ اصلی نگاره‌های این کتاب است
نوشتار اصلی: نگارگری ایرانینگارگری ایرانی که مینیاتور نیز خوانده می‌شود شامل آثاری از دوره‌های مختلف تاریخ ایران است که بیشتر به صورت مصورسازی کتب ادبی (ورقه و گلشاه، کلیله و دمنه، سمک عیار، و…)، علمی و فنی (التریاق، الادویه المفرده، الاغانی، و…)، تاریخی (جامع التواریخ، و…)، و همچنین، برخی کتب مذهبی، همچون، خاوران نامه می‌باشد.

سفال و سرامیک

کوزه سفالی متعلق به هزاره چهارم قبل از میلاد در موزه ملی ایران

نوشتار اصلی: سفال ایرانی

سفالگری یا کوزه‌گری ایرانی سابقه طولانی در تاریخ ایران دارد. سفالگری یکی از اولین و مهم‌ترین اختراع‌های ساخته شده توسط انسان است. برای مورخان و باستان شناسان از مهم‌ترین مظاهر هنری است. باستان شناسان از راه سفالگری با شرایط اجتماعی و اقتصادی یک دوره یا یک منطقه آشنا می‌شوند. با مطالعه سفال‌ها در مورد زندگی، دین مردم و تاریخ، روابط اجتماعی و نگرش جامعه را نسبت به همسایگان تفسیر می‌کنند.
معماری ایران دارای ویژگی‌هایی است که در مقایسه با معماری کشورهای دیگر جهان از ارزش‌هایی ویژه برخوردار است. ویژگی‌هایی چون طراحی مناسب، محاسبات دقیق، انواع سازه، فرم درست پوشش، رعایت مسائل فنی و علمی در ساختمان، ایوانهای رفیع، ستونهای بلند و بالاخره تزئینات گوناگون که هریک در عین سادگی معرف شکوه معماری ایران است. سابقه معماری ایران به حدود هزاره هفتم قبل از میلاد می‌رسد. معماری ایرانی همچنین ویژگی‌هایی منحصر به فرد در بعضی زمینه‌ها دارد که باعث معرفی دستاوردهایی جدید به دنیای معماری شد. از جمله:
فضا سازی‌های خاص مانند ایوان، گنبدخانه، حیاط ایرانی و..
سازه‌های پیشرفته مانند انواع قوس‌های دو و سه مرکزی، انواع گنبد، انواع گوشه‌سازی و …
کاربری‌هایی ویژه مانند باغ
مفاهیم ویژه با تعاریفی متفاوت مانند تزیینات هندسی، درون‌گرایی، برون‌گرایی، الگوواره‌های طراحی و …

معماری هخامنشیان به دست آوردهای ایرانیان هخامنشی در ساخت شهرهای دیدنی و جذاب (تخت جمشید، شوش، هگمتانه)، معابد برای عبادت و گردهمایی‌های اجتماعی (مانند معابد زرتشتی) و آرامگاه پادشاهان گذشته (مانند آرامگاه کورش بزرگ) اشاره دارد. از ویژگی‌های بنیادین این معماری می‌توان به ترکیب خود با عناصر مادها، آشوری، یونانی و آسیایی اشاره کرد. میراث معماری هخامنشی با گسترش امپراتوری در حدود ۵۵۰ پیش از میلاد، شروع شد. با ظهور دومین امپراتوری ایرانی یعنی امپراتوری ساسانی (۲۲۴–۶۲۴ میلادی) سنت‌های هخامنشی با ساخت معابد مخصوص آتش و قصرهای عظیم دوباره زنده شد.

ورود نخستین دوربین فیلم‌برداری (دستگاه سینماتوگراف) در زمان مظفرالدین‌شاه، به سال ۱۲۷۹ هجری خورشیدی، به ایران، آغازگر تاریخ سینمای ایران است. نخستین فیلم ناطق فارسی، فیلم دختر لر است که اردشیر ایرانی آن را در سال ۱۳۱۲ خورشیدی ساخته است.[۵]

نخستین سالن سینمای ایران را در سال ۱۲۷۹ (تنها ۵ سال پس از آنکه برادران لومیر سینما را اختراع کردند) با نام «سینما سولی» مبلغین مذهبی کاتولیک‌ در شهر تبریز تأسیس کردند. اما تین سینما به دلیل عدم دسترسی به فیلم‌های روز، در سال ۱۲۹۵ خورشیدی تعطیل شد.[۶][۷]

تا سال ۱۳۰۹ خورشیدی، اندک سینماهای تأسیس شده به نمایش فیلم‌های غربی که در مواردی زیرنویس فارسی داشتند، می‌پرداختند. تا اینکه در این سال، اوانس اوگانیانس نخستین فیلم بلند سینمایی ایران را به نام آبی و رابی ساخت.

اولین‌های سینمای ایران

اولین فیلمبردار ایرانی: میرزا ابراهیم خان عکاس باشی (۱۲۷۹)
اولین سینمای ایرانی: گراند سینما (۱۳۰۵)
اولین فیلم صامت ایرانی: آبی و رابی، اوانس اوگانیانس (۱۳۰۹)
اولین فیلم ناطق ایرانی: دختر لر، اردشیر ایرانی (۱۳۱۲)
اولین فیلم دوبله فارسی: دختر فراری، اسماعیل کوشان (۱۳۲۵)
اولین کارگردان زن ایرانی: شهلا ریاحی، فیلم مرجان (۱۳۳۵)
اولین و قدیمی‌ترین مجله سینمایی ایرانی: ستاره سینما (۱۳۳۲)
اولین جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم طعم گیلاس (۱۳۷۶)
اولین جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان برای فیلم جدایی نادر از سیمین (۱۳۹۱)
نخستین فیلم ناطق
در سال ۱۳۱۲ خورشیدی، اردشیر ایرانی، اولین فیلم ناطق فارسی resin زبان را به نام دختر لر در بمبئی کشور هندوستان ساخت. استقبالی که از این فیلم شد، مقدمات ساخت چند فیلم ایرانی دیگر را فراهم کرد. تغییر جو سیاسی کشور طی سال‌های ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۷ خورشیدی و اعمال سانسور شدید و مواجهه با جنگ جهانی دوم فعالیت سینمای نوپای ایران را با رکود مواجه ساخت. هر چند نباید از نظر دور داشت که تا این دوره هنوز سینما در ایران جنبه عمومی نیافته بود و استفاده از معدود سینماهای موجود در تهران و شهرهای بزرگ، تقریباً مختص اشراف و قشرهای خاصی از جامعه بود. از طرف دیگر در بین سازندگان فیلم نیز خط فکری خاصی وجود نداشت و به جز عبدالحسین سپنتا که به دلیل ویژگی‌های فرهنگی وی عناصر ادبیات کهن ایران در ساخته‌های وی به چشم می‌خورد، در بقیه موارد فیلم‌های ساخته شده عمد تاً اقتباسی ناشیانه از فیلم‌های خارجی بود.

نخستین سالن سینمای عمومی
اولین سینمای عمومی در ایران را میرزا ابراهیم خان عکاس‌باشی در سال ۱۲۸۳ خورشیدی برابر با ۱۹۰۴ میلادی، افتتاح کرد.[۸] اما اولین سالن رسمی سینمای ایران در سال ۱۳۰۵ خورشیدی به نام گراندسینما در تهران ساخته شد. در سال ۱۳۰۸ خورشیدی نیز چند سالن سینما در تهران ساخته شد. از آن جمله سینما «ایران» در لاله‌زار، سینما «مایاک»، و سینما «سپه» که ظرفیت بیش از ۱۱۰۰ نفر را داشت.[۹]

نخستین فیلم‌بردار حرفه‌ای سینمایی
خان بابا معتضدی (متولد ۱۲۷۱ خورشیدی در تبریز) در سال ۱۳۰۷ به عنوان نخستین فیلم‌بردار حرفه‌ای و نیز به عنوان یک سینمادار، فعالیت‌های بسیاری انجام داد. وی در سال ۱۳۰۸ خورشیدی فیلم‌برداری نخستین فیلم سینمایی در ایران با نام آبی و رابی به کارگردانی آوانس اوگانیانس را انجام داده است.[۱۰]

ادوار تاریخی سینمای ایران
دهه‌های بیست و سی
در سال‌های بعد از ۱۳۲۲ فعالیت‌های فیلمسازی به دلیل تأسیس چند شرکت سینمایی توسط تعدادی سرمایه‌گذار و همچنین عمومی‌تر شدن سینما در بین مردم، گسترش یافت. اما متأسفانه از آنجایی که در این گسترش توجه به درآمد و سود حاصل از سرمایه‌گذاری از یک طرف و وضعیت سیاسی جامعه از بعد از کودتای ۲۸ مرداد و تحدید آزادی‌ها، یعنی مهم‌ترین عنصر توسعه فرهنگی، سینمای ایران عمدتاً با محصولاتی عوام‌پسندانه و بی‌محتوا مواجه شد و این عناصر جزو سنت رایج فیلم‌سازی در این دوره گردید. اسماعیل کوشان، ساموئل خاچیکیان، هوشنگ کاووسی، فرخ غفاری فیلم‌سازان مطرح این دوره به‌شمار می‌آیند که از این میان اسماعیل کوشان در تثبیت جریان سینمای تجاری عامه‌پسند ایرانی موسوم به فیلمفارسی نقش عمده‌ای داشت.دهه چهل و پنجاه: گنج قارون و موج نوی سینمای ایرافرهنگی هنری تعطیل شد. پس از بهبود شرایط و بازگشایی سالن‌های نمایش که به اعتقاد من به احتمال زیاد تا پس از خردادماه به طول خواهد انجامید، این نمایش به صحنه خواهد آمد. اکنون در حال ساخت بخشی از عروسک‌های نمایش در منزل هستم. تعدادی از عروسک‌های این نمایش را طی سالیان گذشته به برخی از گروه‌های نمایشی به منظور اجرای اثرشان دادیم که متاسفانه عروسک‌ها را پس ندادند و از این رو مجبور به ساخت این عروسک‌ها هستم که آن‌ها سند تاریخی نمایش عروسکی ایران  و دارای ارزش معنوی بسیارنداو در ادامه افزود: نمایش "حادثه‌ای در شهر عروسک‌ها" نوشته ژوزف پر با ترجمه زنده‌یاد اردشیر کشاورزی به عنوان نخستین نمایش عروسکی سال 1351 در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کارگردانی دان لافون روی صحنه آمد. این نمایش برای من یادآور تمامی دوران شاد و دلنشین آن روزها است. پیش از این 3 یا 4 دوره این اثر را روی صحنه آورده‌ام و اکنون آن را با گروه جدیدی از بازیگران بازتولید کرده‌امبزدوده درباره اکران تئاتر به صورت آنلاین در شرایطی که سالن‌های نمایش تعطیل است، اظهار کرد: به اعتقاد من تفکر اکران تئاتر به شکل آنلاین از پایه اشتباه است و عایدی مثبتی در پی ندارد. این مسئله توهینی به تماشاگر و عوامل و بازیگران یک نمایش محسوب می‌شود چراکه تئاتر با تماشاگر زنده است. این شکل از اجرا در تئاتر موردپسند و قابل قبول نیست. یکی از اضلاع غیرقابل انکار تئاتر، تماشاگر است و تماشاگر را نمی‌توان از تئاتر حذف کرداین کارگردان تئاتر در بخشی از صحبت‌های خود گفت: متاسفانه به دلیل نبود اطلاع‌رسانی صحیح در کشور  ما و دیگر جوامع سراسر جهان، اکنون ما و همه مردم دنیا دچار این عارضه شده‌ایم و ابتدا باید در کنار هم این معضل جهانی را رفع کنیم و سپس درباره شغل و حرفه خودمان وارد بحث شویم. به دلیل تعطیلی فعالیت‌های فرهنگی هنری نه تنها هنرمندان تئاتر بلکه دیگر شغل‌های مرتبط با این هنر به صورت زنجیره‌وار دچار ضرر و زیان شده‌‌اند. امیدوارم مسئولان با دوراندیشی و برنامه‌ریزی دقیق و علمی براساس مقتضیات موجود به راه‌حلی مناسب به این منظور دست یابند.

عادل بزدوده در پایان صحبت‌هایش گفت: 

به منظور جبران بخشی از خسارت‌های اهالی تئاتر چندی پیش از سوی هنرمندان نامه‌نگاری با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام شد و پس از آن این نامه به ریاست جمهوری ارجاع داده شد؛ اما این پیگیری تاکنون در حد نامه است و در این شرایط بحرانی اقدامی در این خصوص انجام نشده است. کلمات کلیدی:عادل بزدودهکرونا ویروسنمایش حادثه ای در شهر عروسک ها

اخبار مرتبط

•  
• "بنیاد آموزش کوشک جلالی" در دوران کرونا /
• روایت علیرضا کوشک جلالی از برگزاری کارگاه
• آنلاین نمایشنامه‌نویسی تا ترجمه متون نمایشی
• و وضعیت هنرمندان تئاتر آلمان
• فارس باقری از نگارش دو نمایشنامه خبر داد / "شب بخیر ریتا"
• در تئاتر شهر به صحنه می‌رود
• تشریح جزئیات فراخوان رادیو نمایش برای گروه‌های تئاتری / روایت
• حمیدرضا افتخاری از مسابقه نمایشنامه‌نویسی تا داستان
• زندگی شهدای سلامت در رادیو نمایش
• برگزاری کارگاه مجازی "از داستان تا نمایش‌نامه"
• توسط هاله مشتاقی‌نیا
• اولویت اجراها در تماشاخانه سنگلج رعایت می‌شود /
• تئاتر آنلاین نباید جایگزین اجرای صحنه‌ای شود /
• روایت پریسا مقتدی از فعالیت پساکرونایی قدیمی‌ترین تماشاخانه تهران

الهام پاوه‌نژاد: برگزاری کلاس‌های مجازی بازیگری را یک آزمون می‌دانم / هر پیشنهاد تازه‌ای برای گفت‌وگو قابل تامل است
درگذشت مدیرعامل شرکت نساجی حجاب شهرکرد
نشست مدیران آموزشگاه‌های هنری با مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی و آموزش‌های هنری
امشب گفتگوی حمید سوری و بهنام کامرانی در اینستاگرام گالری ویستا
تأکید بر توجه به اصل خصوصی‌سازی در جریان عرصه مد و لباس
سایت موزه هنر مدرن نیویورک در ساختار کتاب الکترونیکی منتشر می‌شود / مسعود شهریاری: وقت آن است که مردم به کتاب‌های الکترونیکی و صوتی عادت کنند
روایت رکوعی از اجرای خانگی و فراخوان ارکستر سمفونیک تهران به نوازندگان خارجی

امیر نادری و بهروز وثوقی و نعمت حقیقی سرِ صحنهٔ تنگسیر (۱۳۵۲)
نوشتار اصلی: موج نوی سینمای ایران
با نمایش گنج قارون در سال ۱۳۴۴، سینمای فیلم‌فارسی اوج خود را تجربه کرد و موجی از فیلم‌های «گنج قارونی» سینماهای ایران را درنوردید. این روند طی سال‌های بعد از فرط تکرار به ابتذال کامل کشیده شد و در سال ۱۳۴۸ با ظهور فیلم‌هایی مانند گاو و قیصر تغییری اساسی کرد؛ جریان تازه‌ای ایجاد شد که موج نوی سینمای ایران لقب گرفت. از سویی تاًسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سال ۱۳۴۸ فرصت مناسبی برای شکل‌گیری سینمای فرهنگی در ایران شد. همکاری یونسکو با این کانون به عنوان توزیع‌کننده فیلم‌های کودکان در ایران که با اعزام نورالدین زرین‌کلک به بلژیک عملی گردید، تأثیر مهمی بر ارتقاء سطح فرهنگی کانون گذاشت. جریان فرهنگی شکل‌گرفته از سوی سینماگران پیش‌رو همراه با ایجاد کانون پرورش فکری و همچنین کاهش استقبال عمومی از عناصر سرگرم‌کننده‌ای چون خشونت، سکس، جاهل مسلکی در بین جوانان و بخصوص تحصیل‌کردگان کشور عواملی بودند که دست در دست هم، جریان نو و سازنده‌ای را در سینمای ایران طی سال‌های ۵۰ تا ۵۷ به وجود آوردند. سهراب شهید ثالث، بهرام بیضایی، عباس کیارستمی، خسرو سینایی، کامران شیردل، داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی علی حاتمی، امیر نادری ،فریدون گله، بهمن فرمان آرا، خسرو هریتاش، پرویز کیمیاوی و… از افرادی بودند که با بهانه‌های غیرتجاری نقش اساسی در این جریان داشتند و مقدماتی را فراهم نمودند تا سینمای ایران گام‌های مهمی در سال‌های بعد بردارد.
 

نوشتار اصلی: باغ ایرانی

باغ ایرانی به ساختار و طراحی منحصر به فرد آن اشاره دارد. باغ ایرانی پاسارگاد را ریشهٔ معماری این باغ‌ها دانسته‌اند. کوروش بزرگ شخصاً دستور داده بود که باغ پاسارگاد چگونه ایجاد شود و درخت‌ها نیز به چه شکل کاشته شوند و در واقع هندسی‌سازی باغ و شکل و شمایل آن از دیدگاه که کوروش به باغ ایرانی گرفته شده‌است. در دورهٔ ساسانیان نیز باغ‌ها در جلوی کاخ‌ها و معابد شکل گرفتند و این موضوع در دورهٔ اسلامی نیز ادامه یافت.[۲] این باغ‌ها عنوان یک ساختار کامل، بیانگر رابطهٔ تنگاتنگ میان بستر فرهنگی و طبیعی است و نشانه‌ای از سازگار نمودن و همسو کردن نیازهای انسان و طبیعت است. در گذشته باغ ایرانی بروز توان نهفتهٔ محیط و ادراک پیچیدگی‌های آن بود. خالق باغ با اتکا به دانش تجربی خود فضایی را ایجاد می‌کرد که باعث بقاء و پویایی بستر طبیعی می‌شد.[۳] در سال ۱۳۹۰ (۲۰۱۱ میلادی) در ۳۵امین نشست یونسکو روی هم رفته ۹ باغ ایرانی به عنوان میراث جهانی یونسکو پذیرفته شدند. این باغ‌ها دربرگیرندهٔ باغ‌های ایرانی پاسارگاد، ارم، چهلستون، فین، عباس‌آباد، شازده، دولت‌آباد، پهلوان‌پور، اکبریه می‌باشد.[۴]

خوش‌نویسی
ساخت سفال در ایران دارای سابقه طولانی و درخشان است. با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص کشور ایران، که در محل تقاطع تمدن‌های باستانی و در مسیرهای کاروان‌های مهم واقع است، تقریباً در هر بخشی از ایران، در زمان‌های مختلف درگیر ساخت سفال بوده‌اند. با این حال، حفاری‌های اخیر و تحقیقات باستان‌شناسی نشان داد که چهار منطقه عمده در تولید سفال در فلات ایران وجود دارد که بخش نخست شامل غرب کوه‌های زاگرس و نواحی لرستان است، بخش دوم شامل نواحی جنوب دریای خزر که استان‌های گیلان و مازندران را در بر می‌گیرد. این دو منطقه نخستین نواحی در فلات ایران بوده‌اند که سفالگری را آغاز نموده‌اند. بخش سوم شامل شمال غرب کشور و نواحی آذربایجان را شامل می‌شود، بخش چهارم در جنوب شرقی است که استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان را شامل می‌شود. افزون بر این ۴ منطقه، تپه‌های باستانی حاشیه نواحی کویری ایران را نیز می‌توان به مناطق ساخت سفال در ایران اضافه کرد. قدمت ساخت سفال در ایران به هزاره هشتم پیش از میلاد بر می‌گردد.

آثار ديگر تيموريان در ايران کنوني، که از سدهٔ نهم هجرى برجاى مانده است، مسجد شاه از سال ۸۰۳ هـ .ش در مشهد مقدس مى‌باشد. شکل گنبد مسجد گوهرشاد ناب‌تر و کامل‌تر است.
رنگ‌های استفاده شده در این فرش‌ها معمولا از گل‌هایی با رنگ‌های گرم و طبیعی ساخته می‌‌شوند و غنی از رنگ‌هایی مانند قرمز، آبی و زرد هستند. پروتئین موجود در اغلب پشم‌های مورد استفاده در این فرش‌ها باعث نرم و لطیف‌تر به نظر رسیدن بافت فرش می‌‌شوند. بسته به نوع فرش ساخته شده، الگوها و طرح‌های آنها متفاوت است. بعضی از فرش ها، مانند گبه و گلیم، دارای تغییرات در بافت و تعداد گره‌ها نیز هستند.

هنر نقاشی و مینیاتور در استان لرستان ایران نمایش تصاویر حیوانات و صحنه‌های شکار را به خوبی نمایش می‌‌دهد. بعضی از آنها مانند استان فارس و سیلک حداقل 5000 سال قدمت دارند. تصور می‌‌شود که نقاشی در ایران در طول دوره‌های بسیاری به اوج خود رسیده است و این زمانی است که استادان برجسته مانند کمال الدین بهزاد، یک سبک جدید نقاشی را به دنیای هنر ایران معرفی کردند. نقاشی‌های دوره قاجار ترکیبی از تأثیرات اروپایی و مدارس مینیاتوری و نقاشی در دوران صفوی است که. شخصی مانند کمال الملک، نفوذ اروپا در ایران را با هنر خود تحت تأثیر
۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح , سنگ سفید , قیر و انواع دیگر سنگ ها برای ساخت ابزار هنری استفاده می شد. ظروف سالی آبی تیره و زغالی رنگ رواج یافت. سلاحهای فلزی در مناطق مختلف ایران مثل شوش و نهاوند استفاده شد و زیورهای مختلفی از طلا , عقیق و لاجورد ساخته شد.

در دو هزار سال قبل از میلاد مسیح , آمدن آریانها به فلات ایران مهمترین اتفاق بوده كه در آن زمان هنر فلز به اوج اهمیت خود رسید ساخت سفالهای نازك در نواحی البرز و همسایگانش گسترش یافت و ساختمانهای مجللی با دیوارهای آجری یا آجر از سفال پخته شده , با نقاشی هایی با طرحهای از انسانها و برجهای فلكی , درختان و سایر شكلها تزئین گشت. شهرنشینی توسعه یافته و كنده كارهای سنگی به مرحله ای رسید كه زیبایی به شوش بخشید. در این زمان , اقوامی مانند آریانها , مادها و پارس ها در زاگرس سكنی گزیدند.